آدم

    خــــوب

            نداریـــم

        فقـــــــــــــــــط

بعضیــــــــــــــــا

                  کمتــــــــــر

                             عوضــــــــــین

یادمان باشد به حرمت ناچیز ترین

لحظه های خوبمان ...

هنگامی که به بن بست میرسیم

وقت جدایی ...

طبعمان آنقدر بزرگ باشد که همدیگر

را به لجن نکشیم!

یادمان باشد هر چه بودیم

انتخاب هم بودیم...

ﺳﺮﺁﻏـــــﺎﺯِ ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﺑﯽ ﺷﮏ

ﺻﺪﺍﯼِ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥِ ﮐﺴﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯾﻢ ...

دیدن عكست تمام سهم من است

از " تـــو "

ان را هم جیره بندی كرده ام

تا مبادا

توقعش زیاد شود دِل اســت دیـــگر ...

ممكن است فردا خودت را از من بخواهد ....

هیــچ مترســـکی را شبیــه گــــرگ نساختـــن

شبیـــه پلنـــگ و شـــیر هم نساختـــن

انـــگار مـــوجودی ترسنـــاک تـر از آدم نیســت...

ســـکوت کن

بگــذار بعــض هایت سربستــه بمــاند...

گاهــــی...

تـقدیمـ بـﮧ صاحب چشــمــآنے ڪـﮧ آرامشـ قـلب مـטּ است

و صـدایـش دلنشیـטּ تــریـטּ تــرانـﮧ مــטּ اَست ،

از بودنـت بـرایمـ عآدتے سآختے ڪـﮧ بے تــو بودטּ را بــاور نـدارم ؛

چـﮧ خوب شـد ڪـﮧ بـﮧ دنیــا آمـدے

و چـﮧ خوب تـر شـد ڪـﮧ دنیــآے مــטּ شـدے ؛

هـمیشـﮧ بداטּ ڪـﮧ تــآ ابـد دوستـت دارم.

خدای عشق

تکرار خاطرات تو شعر مجسم است/ من هر چه می نویسم و می خوانمت کم است

تو کیستی پیامبری یا خدای عشق/ هر آیه از کلام تو چون وحی ملزم است

تردید در برابر چشمان تو خطاست / حکم نگاههای قشنگت مسلم است

من می رسم به تو شاید، هنوز، نه/ آینده ام به لطف تو اینگونه مبهم است